Czas Rozpaliæ Piec

Mrok, jak kosmaty pies.
Patrz wrzesieñ ju¿,
Czas rozpaliæ piec.

Posmutnia³o w ogrodzie
I nagle postarza³o siê.
Mia³e? przecie¿ byæ?

Autobus twój szed³.
Wiem jest ju¿ pó?no.
Wróæ w lampy ciep³y kr¹g.
Do szafy p³aszcz.
Jab³kami pachnie dom.

Przemoczony poeto si¹d?,
Skoñcz ten swój niezwyk³y wiersz.
Pusta kartka i tylko znów ogarek ?wiecy.

Dla ciebie dzi? kupi³am ten zielony szal.
Ostatnie jab³ka z drzew
Postr¹ca³ wiatr, a mia³e? zerwaæ.

Zbyt ma³o ciebie mam.
Kilka m¹drych zdañ,
To wszystko